Günümüzde insanlar “Tapınakçılar” kelimesini duyduklarında, “Assassin’s Creed” video oyunlarındaki kötü adamları veya Dan Brown’ın Da Vinci Şifresi kitabındaki o tuhaf gizli toplum olduğunu düşünüyorlar. Tapınak Şövalyeleri tarihte yaşayan, nefes alan insanlardı. Az sonra keşfedeceğiniz gibi, bir grup olarak başladılar. Kılıcınızı ve kalkanınızı hazırlayın, Tapınak Şövalyeleri ve bu gizemli düzen hakkında yaygın olarak bilinmeyen gerçekler listemizi inceleyin. Keyifli okumalar!
1. Manastır Savaşçısı Düzeni
Kudüs’ün MS. 1099’da Haçlılar tarafından fethinden sonra; Orta Doğu, Kutsal Toprakları ziyaret etmek için yola çıkan ani bir Hristiyan hacı akınına uğradı. Şehir koruma altında olsa da, geniş olan çevredeki alanların çoğu korunmadan yoksundu. Bu da gezici haydut çetelerinin rahat hareket etmesine, masum ve savunmasız hacıları tehdit edebilmesini sağlıyordu. İşte burası Tapınak Şövalyeleri’nin ilk kez devreye girdiği kısımdır. 1119’da, ilk Haçlı Seferi’nde savaşan bazı şövalyeler, daha sonra Tapınak Şövalyeleri olarak bilinecek olan düzeni oluşturmak için Kudüs Kralı II. Baldwin’in kutsaması ile bir araya geldi. Kudüs’ün hacılarını ve “Outremer” olarak bilinen çevredeki krallıkları korumaya adanmış bir manastır savaşçısı düzeni böylece yaratılmış oldu. Tapınak Şövalyeleri ve bu gizemli düzen hakkında yaygın olarak bilinmeyen gerçekler nasıl başladıklarıdır muhtemelen.
2. Kuruluşun İlk Başları
Tarikatın varlığının ilk 10 yılı boyunca şövalyeler üyelik ve finans konusunda büyük mücadele verdi. Kuruluşlarından sonra, tarikatın sadece dokuz şövalyesi ve hatta çok az atı vardı. Bu da Tapınak Şövalyeleri’nin ünlü sembollerine ilham vermiştir. Bu da, tek bir atın sırtında iki zırhlı şövalyeyi tasvir eden semboldür. MS. 1129’da Roma Katolik Kilisesi tarafından resmen tanınana kadar, Kutsal Topraklar dışında daha fazla popülerlik kazanmaya başladılar. Sonunda ise tüm Hristiyan âleminde bir güç örgütü haline geleceklerdi. Bununla birlikte, orijinal isimleri çok daha ayrıntılıdır: “Mesih’in ve Süleyman Tapınağının Askerleri.” Bu tam ad, Tapınak Şövalyeleri’nin ilk haçlı seferinden sonraki kuruluşuna kadar uzanır. Şövalyeler tarafından yeminlerinin yanı sıra tarikatın efsanevi Süleyman Tapınağı ile bağlantısına atıfta bulunur.
3. Süleyman’ın Askerleri
Tapınak Şövalyeleri ve bu gizemli düzen hakkında yaygın olarak bilinmeyen gerçekler hakkında oluşturdukları karargâh düzeni yer almaktadır. Süleyman Tapınağı, günümüzde ünlü Kubbet-üs-Sahra ve Mescid-i Aksa’nın bulunduğu kutsal şehirdir. Burası Kudüs’teki Tapınak Dağı’nda bir zamanlar bulunduğu düşünülen bir İncil tapınağıydı. Birinci Haçlı Seferi sırasında Kudüs Haçlılar tarafından ele geçirildiğinde, Mescid-i Aksa’nın adını Süleyman Mabedi olarak değiştirdiler. Caminin orijinal tapınağın kalıntıları üzerine inşa edildiğine inanıyorlardı. Daha sonra tüm yeri, yeni kurulan Tapınak Şövalyeleri’nin adını verecek ve Kudüs’ün MS. 1187’de Müslüman güçlere düşmesine kadar karargâh olarak kullanacaklardı. Tapınak Şövalyeleri Haçlı Seferleri sırasında çok aktifti. Üstün donanımları, eğitimleri ve taktikleri, birkaç kez savaşın gidişatını değiştirmede önemli bir rol oynadıkları biliniyordu.
4. Sembolik Kıyafetleri
Bir Tapınak Şövalyelerinin en belirgin özelliklerinden biri giydikleri beyaz mantolardı. Tarikattaki tüm şövalyelerin günün her saatinde kırmızı haçla işlenmiş beyaz bir önlük giymeye yemin etmeleri istendi. Hatta giymedikleri zamanlarda yemek yemeleri veya konuşmaları yasaklandı. Savaşa giderken bile, şövalyeler zincir zırhlarının üzerine beyaz mantolarını gururla giyerlerdi ve atlarına kırmızı haçı gösteren beyaz şapkalar takarlardı. Tapınak Şövalyeleri, hayatlarını Tanrı için feda etmeye ve savaşta ölerek onur kazanmaya istekliydiler. İş savaşa geldiğinde Tapınak Şövalyeleri’nin çok katı kuralları vardı. En önemli kurallardan biri, bir şövalyenin Kızıl Haç hala savaş alanının üzerinde uçarken asla teslim olmamasıydı. Yeminlerinin bir parçası olarak, tüm Tapınak Şövalyeleri, ihtiyaç duyulduğu zamanlarda düzenin bozulmaması adına hayatlarını feda etmeyi kabul ettiler. Yani tüm bayraklar düşene kadar silahlarını bırakamayacakları veya geri çekilmeye kalkışamayacakları anlamına geliyordu.
5. Savaş Taktikleri
Tarikatı şövalyelerinin iyi silahlanmış ve inanılmaz derecede iyi eğitimli olduklarına dair tartışma yok. Tapınak Şövalyeleri ve bu gizemli düzen hakkında yaygın olarak bilinmeyen gerçekler listemizde sırada savaşçılıkları yer almaktadır. Şaşırtıcı bir şekilde, bununla birlikte, emirle belirlenmiş hiçbir düzenleme veya eğitim standardı yoktu. Bunun nedeni büyük olasılıkla şövalyelerin Tapınakçı olmadan önce eğitim almış olmalarıdır. Birlikte eğitim almamış olsalar da, tüm Tapınak Şövalyeleri kılıç, silah ve ata binme konusunda ustaydı ve aynı zamanda dövüş taktiklerini iyi biliyorlardı. Ölümcül organize saldırıları savaş alanında inanılmaz derecede etkiliydi. Konsept olarak basit olsa da, taktikleri savaşın sıcağında uygulanması inanılmaz derecede zorluydu ve mükemmel organizasyon, binicilik ve taktikten yararlanmak için eğitilmiş iyi silahlanmış asker birimleri gerektiriyordu. Teknik, etkili bir şekilde uygulandığında neredeyse her zaman bir zafer sağlandı.
6. Tarikatın Üyeleri
Tapınak Şövalyeleri’nin birincil işlevi askeri güçleri olmasına rağmen, tarikatın büyük çoğunluğu şövalye değildi. Herhangi bir zamanda Tapınak Şövalyeleri’nin içinde sadece birkaç yüz gerçek şövalye vardı ve bunların geri kalanı piyade askerleri, yaverler, rahipler, işçiler ve hatta kadınlar dâhil olmak üzere savaşçı olmayanlardan oluşuyordu. Ayrıca Tapınak Şövalyeleri, savaş alanındaki hücumlarını desteklemek için paralı askerler kiralamaya karşı değillerdi. Özellikle Haçlı Seferleri döneminde Türkpollerden, Anadolu hafif süvarilerinden, Hristiyanlaştırılmış Selçuklulardan ve Orta Doğu Ortodoks Hristiyanlarından oluşan atlı okçulardan yardım topladıkları biliniyordu. Hatta bazı paralı askerler, Çavuşlar olarak bilinen şövalye olmayan savaşçılar olarak resmen Tapınak Şövalyeleri’ne katılmaya devam ettiler.
7. Kadınların Hizmetleri
Şövalye olamamalarına rağmen, dönemin kadınlarının savaşması beklenmediğinden, Tapınak Şövalyeleri’ne birçok bölümde tarikatın manevi çabalarına yardımcı oldular. Bu kadınların çoğu, rahiplere dualarında yardımcı olan, savaş alanından dönen askerlere tıbbi ve psikolojik yardım sunan rahibelerdi. Tam bir Tapınak Şövalyesi olmak için gereken yeminleri hiçbir zaman yapmamasına rağmen, erkekler kadar kadınlar da tarikata düzenli bağışlarda bulunarak ortak üye olabildiler. Yasaları tarafından hiçbir zaman teknik olarak gerekli olmamasına rağmen, şövalyelerin manastır yaşam tarzı genellikle sonunda gür gür sakallara sahip olacakları anlamına geliyordu. Popüler hale geldikten sonra, büyük sakal görünüşlerinin belirleyici özelliklerinden biri haline geldi. Hatta onlara “Sakallı Kardeşler Tarikatı” lakabını kazandırdı. Varlıklarının sonlarına doğru, siyasi kitlenin hedefi haline geldiklerinde ise, birçoğu tespit edilmemek ve yakalanmamak için sakallarını tıraş etti.
8. Büyük Üstat Sistemi
Güçlerinin zirvesindeyken, İngiltere, Portekiz, Bohemya ve aradaki her yerde bulunan büyük mülklerle Hristiyan âleminin dört bir yanındaki toprakları işgal ettiler. Hatta bir noktada o kadar güçlendiler ki Doğu Akdeniz’deki tüm Kıbrıs adasına sahip oldular. Tüm bu topraklar, Tapınak Şövalyeleri’ne, insan gücü, donanım ve fon alabilecekleri devasa kaynaklar sağladı. Hatta güney Avrupa, Anadolu ve Suriye kıyılarında devriye gezen büyük bir donanma filosu bile oluşturdular. Tarikat giderek daha fazla toprak kazandıkça, kendilerini yeni uyruklarını yönetecek bir sisteme ihtiyaç duyduklarını gördüler. Bir tür alternatif feodalizm kurdular ve topraklarını, konuşulan dillere dayalı olarak özerk eyaletlere böldüler, her biri eyaletteki sivillerin refahını ve düzeninin işleyişini denetleyen yüce bir “Büyük Üstat” tarafından yönetiliyordu. İller arası iletişim önemliydi ve düzenin tek bir teşkilat olarak kalmasını sağladı. Yerel sorunlar her zaman bölgesel Büyük Üstadın yetkisine bırakılacaktır.
9. İlk Bankacılık Sistemi
Çoğu zaman çok güvenli ve iyi belgelenmiş olduklarından, birçok Tapınak Şövalyesi manastırı yerel halk tarafından değerli eşyaların ve önemli belgelerin saklanması için güvenli bir yer olarak görüldü. Bu nedenle Tapınak Şövalyeleri, insanlara servetlerini saklama, kredi alma ve hatta çek yazma yollarıyla tarihteki ilk “modern” bankalardan birini yarattı. Sistem, orta çağ Avrupa’sında o kadar yaygınlaştı ki, birçok kral ve zengin soylu, servetlerini bu bankalarına emanet etti. Erken bankacılık sisteminin kurulmasıyla Tapınak Şövalyeleri, mali veya gizli bilgileri sırayla diğer mezheplerle paylaşma ihtiyacı duydular. Bunu başarmak için aralarında bir şifre yarattılar. Şifre, doğası gereği ortak bir domuz ağılına veya tic-tac-toe şifresine benziyordu. Tarikatın muazzam zenginliğine ve mülküne rağmen, bireysel şövalyelerin, bir keşiş gibi yoksulluk, iffet, dindarlık ve itaat yeminlerinin yanı sıra, tüm maddi zenginliklerini düzene bırakmaları bekleniyordu.
10. Kutsal Kâse Teorisi
Tapınakçılar’ı Kutsal Kâse ile ilişkilendirme fikrini yaratan sadece “Da Vinci Şifresi” yazarı Dan Brown değildi. Bir zamanlar İsa Mesih’in kanını taşıyan efsanevi kadeh olarak biliniyordu. Aslında Tapınak Şövalyeleri, tarikatların gizliliği ve hem papa hem de Kutsal Topraklar’la olan yakın bağları nedeniyle, 12. yüzyıl gibi erken bir tarihte Kâse ve Ahit Sandığı gibi dini eserler içeren komplolara ilham kaynağı oldu. Gerçekte, Tapınak Şövalyeleri’nin efsanevi kalıntıları aradığına veya daha azını sakladığına dair hiçbir kanıt yoktur. Bazı tarihçiler ise onların Kutsal Kase’yi geri almaya çalıştığına dair hikayelerin aslında Kudüs’ü geri alma çabalarını temsil ettiğine inanmaktadır. Kara 13’üncü Cuma’nın kökenine dair birçok teori vardır. Ancak önemli inançlardan biri, Tapınak Şövalyeleri’nin çöküşü için günün önemidir. 13 Ekim 1307 Cuma günü Kral IV. Philip, putlara tapma, eş cinsellik, çarmıha saygısızlık ve İsa’yı inkâr gibi suçlamalarla Fransa’daki tüm Tapınakçılar’ın tutuklanmasını emretti.
