Kendini dünyadan soyutlamış, neredeyse bambaşka bir gerçeklik yaratmış olan, resmi adıyla Kuzey Kore Cumhuriyeti, kurulduğu 1948 yılından itibaren gizemini korumakta. Yasaklar Ülkesi olarak da anılan Kuzey Kore, tahmin edileceği üzere en çok halkına uyguladığı yasakları ile dikkat çekmekte. Ülkenin şu anki lideri Kim Jong Un’un katı kuralları altında yaşayan halk hakkında bilinenler ise, yalnızca bu sırlarla dolu ülkeye girilmesine izin verilen sayılı kişilerin anlattıklarından ibaret. Esrarengiz ülke Kuzey Kore’ye dair bilinenlerin dışında, belki de ilk defa duyacağınız ilginç gerçekler listesi sizler için hazırlandı! Keyifli okumalar dileriz!
1. Dünya’nın En Büyük Stadyumu
Kapalı bir kutu oluşuyla anılan ve daima bu özelliği vurgulanan Kuzey Kore’de Dünya’nın en büyük stadyumuna sahip. Ülkenin en büyük ve en gelişmiş kendi olan başkent Pyongyang’ta bulunan “Rungrado 1 Mayıs” isimli stadyumun kapasitesi yüz elli bin kişi. Yapılma amacı 13. Dünya Gençler ve Öğrenciler Festivali olan stadyum, günümüzde futbol müsabakaları ve çeşitli atletizm gösterileri için kullanılmakta. Dünya’nın en büyük stadyumu aynı zamanda spor ve sanatsal etkinliklerin olduğu Arirang Festivali’ne de ev sahipliği yapmakta. 2002 senesinin Haziran-Temmuz aylarında yapılan Arirang Festivali ise ayrı bir öneme sahip. Çünkü yüz bin göstericiyi ve bu sayının neredeyse iki katına varan izleyiciyi buluşturarak Guinness Rekorlar kitabına geçti.
2. Saç Modeli Kuralı
Hayatlarını, devletin çizdiği sınırlar içerisinde geçiren vatandaşlar, askeri düzene benzer katı kurallar ile yaşıyorlar. Bu kuralların bazıları ise insanların dış görünüşüne kadar uzanmakta. Kuralların ülkesi Kuzey Kore’de, vatandaş saçının modelini değiştirmek istediğinde devletin ona sunduğu seçeneklerden birini seçmek zorunda. Bu ilginç saç modeli kuralı ile kadınlar için on sekiz, erkekler için ise on adet saç modeli bulunuyor. Bu saç modellerinin dışında saçlarına farklı bir şekil veren herkes devlet tarafından kurallara uymadığı için cezaya tabi tutuluyor. Kuzey Kore’de yalnızca saç modeline değil, saç rengine de karışılıyor. Ülkede kabul edilen tek saç rengi siyah. Fakat vatandaşlar saçlarını siyaha boyatabilmek için bile saçlarının beyazlamasını beklemek zorunda.
3. Sınırlı Sayıda Araba
Yasaklar Ülkesi’nin katı kuralları vatandaşların ulaşım tercihine de karar vermekte. Kuzey Kore’ye seyahat etmiş insanlardan öğrenildiği kadarıyla, yalnızca ayrıcalıklı insanların araba kullanıyor olması, Kuzey Kore’ye dair belki de ilk defa duyacağınız ilginç gerçekler arasında. Kuzey Kore’deki sınıfsal ayrım, ulaşım konusunda da kendini göstermekte. Ülkede yalnızca başkent Pyongyang şehrinde araç kullanımına izin var. Üstelik Pyongyang vatandaşlarının hepsi araç kullanma yetkisine sahip değil. Sınırlı sayıda araba, yalnızca devletin üst düzey yetkilileri ve Kuzey Kore’nin önde gelen aileleri tarafından kullanılabiliyor. Pyongyang dışında, ülkede yalnızca kamyonlar ya da askeri araçlar görülüyor. Halkın geri kalanı günlük yaşantılarında bisiklet kullanıyor. Bu sebeple ülkede trafik ışığı sayısı yok denecek kadar az.
4. Kuzey Kore’de Telefon Kullanımı
Kuzey Kore’de telefonlar, araç kullanımında olduğu gibi, yalnızca üst düzey devlet yetkilileri ve ülkenin önde gelen aileleri tarafından kullanılabilmekte. Fakat son yıllarda, telefon yasağına ilişkin kurallar gevşetildi. Yapılan değişiklikler sonucunda Kuzey Kore’de telefon kullanımı, yüzde on beş seviyelerine kadar yükseldi. Teknolojiyi ve popüler kültürü, kapitalizm ile bir gören bir devletin, şu anda kendi üretmiş olduğu üç adet telefon modelinin olması, Kuzey Kore’ye dair ilginç ve ilk defa duyacağınız gerçekler arasında. Yerli telefonlarının içerisinde bulunan işletim sistemi Kuzey Kore’nin kendi geliştirdiği işletim sistemi. Vatandaşlar yalnızca telefonun içerisinde var olan birkaç oyunu oynayabilmekte ya da önceden yüklenmiş olan Kuzey Kore edebiyatına ait eserleri okuyabilmekte.
5. İnternet Yaygın Değil
Arabaların ve telefonların nadir görüldüğü ülkede, beklendiği gibi internet de yaygın değil. Hatta internet, Kuzey Kore’nin sıkı tuttuğu yasakların başında geliyor. Ülke, devlet yetkililerinin kullanabildiği Kwangmyong adındaki yerel bir internet ağına sahip. Nadir de olsa, bazı üniversite mezunlarının, araştırma şirketlerinin ve ayrıcalıklı insanların bu ağı kullanmasına izin veriliyor. Fakat bu internet ile Kore Bilgisayar Merkezi’nin izin vermediği herhangi bir siteye erişim sağlanamıyor. Halkın internet hakkındaki bilgisi ise oldukça sınırlı. Yirmi altı milyon kişinin yaşadığı ülkede, yalnızca 1024 IP adresi bulunmakta. Kuzey Kore devletinin, ülkedeki internet yasağı için öne sürdüğü başlıca sebep, vatandaşların internet ile diğer ülkelerin kötü(!) özelliklerinden etkilenmesini önlemek.
6. Yurt dışı Seyahatine Engel
Kuzey Kore, oldukça az sayıda turistin ziyaretine izin veren ve gelen turistleri seyahatleri boyunca gözetim altında tutan bir devlet. Elbette böylesine içine kapalı bir devletin vatandaşları, yurt dışı seyahati yapmak konusunda da oldukça zorlanmakta. Öyle ki bir Kuzey Kore vatandaşı, ülkenin yönetiminde bulunan Kore İşçi Partisi’nin üyesi değilse veya nüfuzlu bir aileye mensup değilse yurt dışına çıkması neredeyse imkansız. Vatandaşların yurt dışı seyahatine engel koyulan Kuzey Kore’de, pasaporta sahip olmanın bir diğer yolu ise milli takım üyesi olmak. Güçlükle çıkartılan pasaportların yurt dışı seyahati dönüşü yetkililere teslim edilmesi ise zorunlu. Zira bir vatandaşın pasaporta sahip olması, onun yurt dışına dilediği zaman gidebileceği anlamına gelmiyor. Kuzey Kore’ye vizesiz seyahat edebilen ülkelerin sadece Singapur ve Malezya olması da bu ülkeye dair ilk defa duyacağınız ilginç gerçekler arasında.
7. Elektrik Kesintileri
Esrarengiz ülke Kuzey Kore’de elektrik, halk için önemli bir sorundur. Başkent Pyongyang da dahil olmak üzere ülke genelinde sıklıkla elektrik kesintileri yaşanır. Özellikle akşam saatlerinde köy ve kasabalara elektrik verilmez. Bu sebeple Pyongyang dışındaki diğer şehirlerde ve daha küçük yerleşim yerlerinde, hayat belirli bir saatten sonra neredeyse durma noktasına gelir. Hava karardığında halkın çoğunluğunu oluşturan yoksul kesim, evlerinde mum kullanır. Pyongyang’ta elektrik kesintileri ülkenin geri kalanına göre daha azdır. Fakat kesintiler yaşandığında, seçkin insanların yaşadıkları apartmanlarda bulunan jeneratörler çalışmaya başlar. Jeneratör bulunan apartmanlarda oturanlar ise, yine diğer her şeyde ayrıcalık sahibi olan üst düzey devlet yetkilileri ve soylu kişilerdir.
8. Pyongyang’ta Yaşama Ayrıcalığı
Yaklaşık üç milyon nüfusu ile Kuzey Kore’nin en gelişmiş ve en büyük şehri başkent Pyonyang, Taedong Nehri üzerinde yer alır. Ülkenin ulaşım merkezi olarak da kabul edilen Pyongyang, Kuzey Kore’de metro hattı bulunan tek şehir olma özelliğini taşır. Ülkenin diğer şehirlerinde bulunmayan mağazalar yalnızca başkentte yer alır. Pyongyang’a dair en ilginç özellik, bu şehirde yalnızca devlet memurlarının, iş insanlarının, bilim insanlarının ve önemli ailelere mensup kişilerin yaşadığıdır. Fakat Pyongyang’ta yaşama ayrıcalığı bununla da kalmaz. Şehirde yaşayanlar, devlet tarafından verilen nehir manzaralı lüks evlerin, özel araçların ve şoförlerin sahibi olurlar. Başka şehirlerden Pyonyang’ı ziyaret etmek bile izin gerektirir. 1910-1945 yılları arasında yaşanan Japon İşgali sırasında Japonların tarafında yer alanların, onların çocuklarının ve torunlarının şehre girmesi dahi yasaktır.
9. Gayriresmi Puan Sistemi
Kuzey Kore’de, Songbun adı verilen gayriresmi bir puan sistemi bulunur. Halk, yaşayacakları yeri, alacakları eğitimi, çalışacakları işi ve hatta evlenecekleri insanı bile bu puanın etkisiyle seçer. Songbun sistemi, halkı üç ana gruba ayırır. Birinci grup, ülkenin %25’ini oluşturur ve devlet tarafından “zararsız” kabul edilir. Birinci gruptaki vatandaşlar, devlete olan bağlılıkları ve verdikleri güven ile halkın geri kalanından daha iyi şartlarda yaşamlarını sürdürür. İkinci grup ülkenin %55’ini oluşturur ve orta düzey bir yaşama sahiptir. Bu grup, devlet için tehlike teşkil etmeyen fakat birinci grup kadar da itimat edilmeyenleri barındırır. Üçüncü grupta ise, devlet tarafından rejime düşman ilan edilenler vardır. Onlar, ülkenin en kuzeyinde, çalışma kamplarında yaşamlarını sürdürürler. Songbun sisteminde insanlar doğduğu ailenin grubunda kabul edilir ve alt sınıftan üst sınıfa geçmek mümkün değildir. Fakat hainlikle suçlanmak, birinci gruptan üçüncü gruba tüm ailenizi düşürmeye yeter.
10. Juche Takvimi
Kuzey Kore, 1997 yılına kadar, miladi takvimi ve aynı zamanda Kore’nin Dangun isimli geleneksel takvimini kullanmaktaydı. Fakat bu gizemli ülkenin kurucu lideri Kim Il Sung’ın ölümünden üç yıl sonra, Kuzey Kore devleti takvimlerini değiştirme kararı aldı. Bunun üzerine Kim Il Sung’ın doğum günü olan 1912 senesi milat kabul edildi. Yapılan değişikliğin ardından yeni takvimin adı Juche olarak seçildi. Juche takvimine göre 1912 yılı “1” kabul edilir ve 1912’den önceki yıllar yoktur. Juche’nin kelime anlamı, “kendinden sürdürülebilirlik”tir. Bu kelime, aynı zamanda Kuzey Kore’nin kurucu lideri Kim Il Sung’ın yaratmış olduğu bir ideolojidir. Juche ideolojisi, Kuzey Kore’nin temelini oluşturur. Bu sebeple Juche takvimi, Kuzey Kore halkının liderlerine ve ülkelerine olan bağlılığını vurgular.
